واژه ضرب از جمله واژههای پیچیده در زبان عربی است که بهزعم برخی از قدیمیترین لغویان متقدم برای جمیع اعمال به کار میرود. از اینرو فهم دقیق مفاهیم ضرب در قرآن و دستیابی به لایههای معنایی آن نیازمند انجام مطالعهای روشمند است. معناشناسی ساختاری یکی از روشهای مطالعات قرآنی است که به استخراج معنای نهفته در متن با در نظر گرفتن شبکهای از روابط مفهومی میپردازد. پژوهش حاضر بر مبنای روابط همنشین و جانشین و با رویکرد ساختگرا درصدد کشف مؤلفههای معنایی «ضرب» است. تلاش شده است با تحلیل معنایی واژگانی که در یک حوزه معنایی با ضرب قرار دارند و در دو محور همنشینی و جانشینی، جایگاه معنایی ضرب در قرآن تبیین شود. مؤلفههای معنایی «ضرب» که از طریق روابط همنشین به آن دست یافته شد عبارتند از: اتصال، پیوستن، بستن، ترک کردن، رویگرداندن، بهم پیچیدن، آشکار شدن، احاطه کردن و نیز فعلی همراه با بروز و ظهور خارجی، قدرت، سنگینی و ایجاد اثر و تغییر. همچنین مؤلفههای معنایی رفتن، بریدن، ترک کردن، رویگرداندن، احاطه، پوشاندن، بهم فشردن و درهم پیچیدن از طریق محور جانشینی «ضرب» قابل دستیابی هستند.
Fattahizadeh F, Hossein Nattaj N, Amini F. The Structural Semantics of the Word “Daraba” in the Holy Quran. 3 2020; 19 (40) :149-176 URL: http://pdmag.ir/article-1-1136-fa.html