«انفاق» از برجستهترین اصول هدایتی فردی ـ اجتماعی قرآن بوده که از آن به عنوان تقوای مالی در برابر تقوای اعتقادی و عبادی یاد شده است. بسامد بالای آیات انفاق در گفتمان الهی بیانگر اهمیت ویژه آن نزد خداوند میباشد تا جایی که به عنوان راهی برای نجات از بیماریهای درونیِ نفس مانند بخل و شُحّ و... بیان شده است و زمینهساز طهارتِ روح خواهد بود. بر پایی روابط همنشینی، این واژه دارای واژگان باهمآیند بسیاری در آیات الهی میباشد. نوشتار حاضر با تکیه بر روش توصیفی ـ تحلیلی، ضمن استخراج برخی از واژگان همنشین با واژه انفاق، به مؤلفههای معنایی آن بر پایه عناصر ممیزه ایجابی و سلبی اشاره دارد؛ رهیافتهای حاصل آنکه، واژه انفاق با پارهای از مفاهیم اعتقادی و اخلاقی با بار عاطفی مثبت مانند ایمان، تقوا، احسان، خیر، امانتداری، تجارت پرسود و... همنشین شده و با ایجاد روابط معنایی در سطح جمله، مؤلفههای معنایی همچون ایمان عملی، زایش امنیت و سلامت فردی و اجتماعی، خداباوری، تقویت ارزشهای اخلاقی و اعتدالگرایی و... را شکل میدهد. هر یک از این روابط واژگانی به ظرافتهای معنایی و تصویرپردازیهای ادبی ویژهای از واژه فوق اشاره دارد و به نوبه خود بیانگر انسجام و پیوستگی لفظ و معنا در گفتمان الهی میباشد؛ بهطوریکه عدم توجه به برجستهسازیها در روابط همنشینی از فهم دقیق و عمیق واژگان خواهد کاست.
Salimi S F, Esfahani S A, Hassannejhad F. The Semantic Components of the Word Infaq in the Discourse of the Holy Quran with a Focus on Syntagmatic Relations. 3 2020; 19 (40) :5-34 URL: http://pdmag.ir/article-1-1131-fa.html
سلیمی سیده فاطمه، اصفهانی سیدعبدالله، حسن نژاد فاطمه. مؤلفههای معنایی واژه «انفاق» در گفتمان قرآن کریم با تأکید بر روابط همنشینی. پژوهش دینی. 1399; 19 (40) :5-34