این پژوهش درصدد مقایسۀ دیدگاه تفسیرالمیزان و مفاتیحالغیب در موضوع «رؤیت» است. رؤیت، دیدن خداوند با چشمِ ظاهر یا مشاهده قلبی است. المیزان رؤیت در دنیا با چشم ظاهر را نپذیرفته، و امکان رؤیت قلبی در آخرت، برای مؤمان را منتفی نمیداند. مفاتیحالغیب با استدلال به ظواهر آیات، رؤیت در دنیا را جایز، و در آخرت را قطعی میداند، و معتقد است که ظاهر آیات در این مورد گویا است و نیازی به تأویل آنها نیست. بنابراین حضرت موسی(ع) درخواست رؤیت خداوند در کوه طور را، از طرف خود ابراز نمود، و در حداقلی بدان نائل شد، زیرا صحنه وقوع صاعقه و مدهوش شدن آن حضرت مؤید این مطلب است. پیامبر اسلام(ص) در معراج گرچه به عالیترین جایگاه تقرب انسان به خداوند رسید، اما آن حضرت هم خداوند را با چشم ظاهری ندید. گزارش قرآن از «رؤیت» در معراج واقعیتی است، که درک کیفیت آن برای بشر عادی روشن نیست.
Vafaeimehr S, Hemami A, Qanbari B. A Comparative Study of “Ro’yat” in Miqat and Mi’raj in Tafsir al-Mizan and Mafatih al-Ghayb. 3 2021; 20 (42) :295-317 URL: http://pdmag.ir/article-1-1324-fa.html
وفائی مهر شکرالله، همامی عباس، قنبری بخشعلی. رؤیت در میقات و معراج در مقایسۀ المیزان و مفاتیحالغیب. پژوهش دینی. 1400; 20 (42) :295-317