حقوق نسلهای آینده، به عنوان یک مؤلفه اساسی عدالت بیننسلی، بر انتقال منصفانه مواهب الهی از نسل حاضر به نسلهای آتی استوار است. این مفهوم سه جنبه اساسی دارد: 1) ضرورت حفاظت از منابع طبیعی توسط هر نسل؛ 2) پرهیز از بهرهبرداری مخرب از منابع طبیعی؛ و 3) تعلق منابع طبیعی به تمامی نسلها، بدون اولویت برای نسل خاصی. با وجود نگرانیهای جهانی در مورد حقوق نسلهای آینده، این فرضیه وجود دارد که ادیان الهی فاقد توجه کافی به این حقوق هستند. این پژوهش با هدف بررسی این ادعا و پاسخ به این پرسش که آیا از منظر ادیان، نسلهای آینده حق بهرهمندی از منابع موجود را دارند، انجام شده است. بر اساس یافتههای این پژوهش که با روش توصیفی ـ تحلیلی تدوین شده، ادیان الهی بهویژه اسلام و مسیحیت، دارای آموزههای غنی در زمینه ضرورت حفاظت از حقوق نسلهای آینده و مواهب الهی هستند. این ادیان، ضمن تأکید بر بعد معنوی، بشریت را به رعایت حقوق نسلهای آینده تشویق نموده و اصول و ضوابطی را برای حفاظت از این حقوق مقرر کردهاند. این مطالعه به تبیین جایگاه حقوق نسلهای آینده در ادیان الهی میپردازد و نقش ادیان را در حمایت از حقوق آیندگان در دین مبین اسلام و مسیحیت بررسی میکند. در این پژوهش، نه تنها به اصول و احکام فقهی و اخلاقی که بر حفاظت از حقوق آیندگان دلالت دارند، پرداخته میشود، بلکه به آموزههای بنیادین دینی که ریشه این نگرش هستند، توجه میگردد.
Karami Pour M. Protecting the Rights of Future Generations from the Perspective of Divine Religions: A Case Study of Islam and Christianity. 3 2025; 24 (50) :95-118 URL: http://pdmag.ir/article-1-2257-fa.html
کرمیپور مصطفی. حمایت از حقوق نسلهای آینده از منظر ادیان الهی (مطالعه موردی دین اسلام و مسیحیت). پژوهش دینی. 1404; 24 (50) :95-118