یکی از مسائل مورد اختلاف در بین فقهای شیعه، حکم سجده سهو برای هر زیاده و نقیصه است که یکی از روایات که در سلسله سند آن سفیان بن السمط وجود دارد در تعیین حکم مسئله نقش اساسی دارد. یکی از اشکالات سندی این روایت، مجهول بودن سفیان بن السمط است و طبق برخی مبانی برای رفع این مشکل باید نقل مستقیم ابن ابی عمیر از سفیان ثابت شود تا مشکل مجهول بودن سفیان بن السمط از بین برود. این نوشتار به بررسی همین نقل مستقیم میپردازد. در این میان محقق خویی رحمه الله و نرم افزار درایهالنور ۳ با استناد به روایاتی، نقل مستقیم را ثابت دانستهاند؛ اما در این نوشتار با توجه به شواهد و قرائن سندی و متنی نشان داده شد که احتمال سقط ابن عمیره در بین ابن ابی عمیر و سفیان بن السمط جدی است و لذا نمیتوان به نقل مستقیم وثوق پیدا کرد. از طرف دیگر با بررسی طبقه کسانی که از سفیان بن السمط روایت کردهاند، این گمان حاصل می شود که ابن ابی عمیر در طبقهای نبوده که مستقیما از سفیان بن السمط روایت کرده باشد. در مجموع اگر ظن بر عدم نقل ابن ابی عمیر از سفیان بن السمط حاصل نشود، ظن به نقل مستقیم او از سفیان بن السمط حاصل نمیشود.
Aslambakhsh O. An Examination of Direct Transmission from Sufyān ibn al-Samt by Ibn Abī ʿUmayr. 3 2025; 24 (50) :201-211 URL: http://pdmag.ir/article-1-2261-fa.html
اسلم بخش امید. بررسی نقل مستقیم ابن ابی عمیر از سفیان بن السمط. پژوهش دینی. 1404; 24 (50) :201-211