فریضهی حج، عبادتی چندبُعدی و عمیق است که با تلفیق اعمال ظاهری و معانی باطنی، زمینهی تعالی روح و تقرب الهی را فراهم میسازد. این پژوهش با بهرهگیری از رویکرد نشانهشناسی، به تحلیل ادعیهی مرتبط با مناسک حج میپردازد تا نشان دهد این متون چگونه از طریق سازوکارهای زبانی، نمادین و تاریخی، به تقویت احساس بندگی، فروتنی و خودآگاهی در زائر کمک میکنند. ادعیهی حج با تأکید بر اسمای الهی، ارجاع به سیرهی پیامبران و تمرکز بر مفاهیم بنیادین توحیدی، تجربهی معنوی زائر را به سوی خلوص در نیت و معرفت الهی سوق میدهند. این مطالعه، با استناد به منابع معتبر اسلامی و بررسی دقیق بخش عمده دعاهای مربوط به مراحل کلیدی مناسک همچون احرام، طواف، سعی و صفا و مروه و وقوف در عرفات، نقش این متون را در پرورش روح عبودیت و ارتقاء سلوک معنوی واکاوی میکند.
Mousavi Fakhr S M H, Mansouri M H. A Semiotic Analysis of Ḥajj Supplications in Fostering the Spirit of Servitude. 3 2025; 24 (50) :213-229 URL: http://pdmag.ir/article-1-2262-fa.html