|
جایگاه عقلانی اخلاق و محبّت در ادیان توحیدی
|
| عباس همامی، عبدالله غلامی |
|
|
|
چکیده: (23443 مشاهده) |
| از مشترکات ادیان توحیدی، تأکید بر ارزشهای اخلاقی و تزکیه گفتار و رفتار است؛ ازاین‌رو، اخلاق می‌تواند نزدیک‌ترین ساحت ادیان به همدیگر برای گفت‌وگو باشد. این نکته مبتنی بر آن است که وجه مشترک اخلاق در ادیان یعنی عقلی بودن آنها در نظر گرفته شود. محبّت نیز خاستگاه مشترک ادیان است؛ چه دین با استناد به آیات و روایات چیزی غیر از محبّت نیست و محبّت نیز جز با اطاعت و امتثال دستورات خداوند که در قالب دین ارائه شده است، میسّر نمی‌گردد. در نوشتار حاضر، با پیش کشیدن مباحث عقلی از جمله حسن و قبح ذاتی و نقش این دو در مصالح و مفاسد احکام و دستورات ـ که جنبه اخلاقی ادیان توحیدی در نظر گرفته شده و از روی محبّت امتثال می‌یابند ـ به جایگاه یکسان اخلاق و محبت در این ادیان پرداخته شده است و از این طریق تلازم عقل و دین و ابتنای دین بر محبّت تبیین شده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: عقل، حسن و قبح، مصلحت و مفسده، اخلاق، محبت، ادیان توحیدی |
|
|
متن کامل [PDF 268 kb]
(2930 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1394/6/3 | پذیرش: 1394/6/3 | انتشار: 1394/6/3
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
