پیش­روی سپاهیان عثمانی در اروپای شرقی و مرکزی ، بزرگان کلیسا را به ارایه راهکارها و طرح هایی در مقابله با خطر روزافزون عثمانی واداشت. یکی از مشهورترین این راهکارها، طرح کنترافرنسیا/ کنفرانس صلح میان پیروان ادیان یا به عبارت صحیح تر ،صلح میان مسلمانان و مسیحیان بود که از سوی خووان سگوویایی[1]، کاردینال مشهور اسپانیایی، پیشنهاد گردید. این طرح اگر چه بنابر واقعیت­های سیاسی آن زمان صورت­بندی نشده بود؛ اما، با این حال، تغییرات محسوسی را در عرصه های گوناگون  قرآن پژوهی  غربیان، در میانه سده پانزدهم میلادی ایجاد کرد. مقاله حاضر با استفاده از شیوه زمینه شناسی تاریخی به بررسی انگیزه ها و علل  صورت­بندی طرح کنترافرنسیا، مسایل مربوط به آن و  همچنین تأثیر آن در مطالعات قرآنی غربیان می­پردازد. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که فضای خصمانه حاکم بر اروپای آن روز نه تنها طرح کنترافرنسیا را ناکام گذارد بلکه مطالعات قرآنی این عصر را نیز دستخوش مجادلات کلامی[2]  نمود.