|
جاودانگی عشق الهی با تکیه بر آیات قرآن درسروده های ابن فارض و مولوی
|
مرتضی کاظم شیرودی   1، سیدابراهیم دیباجی ، غلامعباس رضایی هفتادر |
|
|
|
چکیده: (4986 مشاهده) |
| عشق از او صاف الهی و سرآغاز خلقت است، این عشق در واقع بر «هستی مطلق» دلالت دارد، و زندگی بدون آن چون پوست های بی روح است. مولوی، عشق را شیوه سلوکی خود قرار داده ،آن گونه که ابن فارض درگام به گام مقامات عرفانی، آن را اساس کار خویش قرار داده است. بنابراین نگاه ابن فارض و مولوی، نگاه یک عاشق به معشوق حقیقی است و این نشانه معرفت و آگاهی این دو شاعر عارف است. در این مقاله ضمن بررسی واژه «عشق» با تکیه برآیات قرآن و احادیث و نظرعرفا، به موضوع «جاودانگی عشق الهی» در سرودههای تائیه کبرای ابن فارض و غزلیات عربی مولوی در دیوان شمس، با اسلوب تطبیقی پرداخته شده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: عشق، قرآن، جاودانگی، جمال، معشوق، ابن فارض، مولوی |
|
|
متن کامل [PDF 273 kb]
(2194 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/12/19 | پذیرش: 1396/12/19 | انتشار: 1396/12/19
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
