اندیشهی تفکیک همواره با نوعی نقلگرایی و فلسفه ستیزی همراه بوده است. نقلگرایی در جریانهای مختلف فکری مانند اخباریگری در شیعه و سلفیگری در اهل تسنن بهچشم میخورد. اما نقلگرایی در دورهی اخیر در قالب جریان تفکیک نیز قابل بررسی است. میرزامهدی اصفهانی به عنوان موسس مکتب معارف خراسان، موسوم به «مکتب تفکیک»، رویکرد متفاوتی نسبت به مخالفان خود و بسیاری از مطالب فلسفی داشته که از آن جمله میتوان به تمییز بین برهان فلسفی با عقل مذکور در آیات و روایات اشاره کرد. وی بر این باور است که حجّت الهی بر بندگان، عقل نورانی است که بین حق و باطل تمییز داده و کاشفحسن و قبح میباشد؛ نه برهان ظلمانی که از تمییز دادن مواد خود نیز عاجز است. این رویکردها منشأ انتساب باور نقلگرایی در مفهوم عقلگریزی به جریان تفکیک شده است. مقاله حاضر بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی، ضمن تبیین نگاه منتقدان جریان تفکیک، محل اشکال میرزای اصفهانی را تبیین نموده و اشکالات ناقدان در این خصوص را مورد نقد و تحلیل قرار دهد.
Karimi M, Mosllaipour A, Tafazzoli H. Criticism and Analysis of the Domination of Narration over Reason in the Segregation School. 3 2023; 22 (45) :249-274 URL: http://pdmag.ir/article-1-1696-fa.html
کریمی محمود، مصلایی پور عباس، تفضلی هدی. نقد و تحلیل حاکمیت نقل بر عقل در مکتب تفکیک. پژوهش دینی. 1401; 22 (45) :249-274