|
واکاوی دیدگاه عدم جواز ترجمه حداقلی قرآن (با تأکید بر نظریه رشیدرضا)
|
| مهدی عبادی1، محمد مختاری، محمود صادق زاده طباطبایی |
|
|
|
چکیده: (194 مشاهده) |
| این نوشتار به بررّسی نظریه‌ی جواز حدّاقلی ترجمهی قرآن کریم، از دیدگاه فریقین پرداخته است. شیعیان بر جواز ترجمهی قرآن اتّفاق نظر دارند. آنچه از ادلّه‌ی اهل سنّت برداشت می‌شود، عدم جواز ترجمهی قرآن است. در این پژوهش که با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و به روش تحلیلی-توصیفی نوشته شده است، ضمن تبیین حقیقت فتوای رشید رضا مبنی بر عدم جواز ترجمه قرآن و کشف تاثیر شرایط و زمان بر این فتوا ، به دلایل و مؤیّداتی دیگر بر جواز ترجمهی قرآن کریم از سوی اهل سنّت رسیده‌ایم. همچون؛ اقدام رشید رضا به همراه گروهی از علماء مصر بر ترجمهی قرآن، فتوای علمای دانشگاه ألأزهر مصر بر جواز ترجمهی قرآن، نظریه‌ی تفصیلی جواز و عدم جواز ترجمهی قرآن و بیان جناب زرکشی مبنی بر ضرورت ترجمهی قرآن در بعضی موارد. آنچه اکثر اهل‌سنّت را بر این داشته تا با جواز ترجمهی قرآن مخالفت کنند، خلط میان امکان وجواز ترجمهی قرآن است. پس چنانچه منظور از ترجمهی قرآن را ترجمهی حقیقی و بصورت آیینه‌ی تمام نمای قرآن بگیریم، شیعه هم قائل به چنین ترجمه‌ای نبوده ونظرش با مخالفینِ عدم امکان ترجمه (اهل سنّت) یکسان می‌باشد. امّا ترجمهی حدّاقلی، که براساس ضوابط باشد، مسأله‌ای است که عقل جواز امکانش را ثابت می‌کند و نقل حکم به جواز شرعی آن می‌دهد. |
|
| واژه‌های کلیدی: ترجمهی قرآن، جواز امکان، موافقان و مخالفان ترجمه، سیدمحمد رشیدرضا. |
|
|
متن کامل [PDF 307 kb]
(90 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1401/11/19 | پذیرش: 1401/11/10 | انتشار: 1401/11/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
