در تفاسیر قرآن بخشی از افزایش اطلاعاتِ شکل گرفته نسبت به متن آیات، محصول فرایندی تحلیلی، و بخشی دیگر با تکیه بر متون دیگر ایجاد گردیده است. در مقام معرفی این متون در منابع تفسیرپژوهی غالباً از متن سایر آیات، متون روائی و متون ادیان سابق سخن به میان آمده است. علاوه بر منابع مذکور، بخشی از فعالیتهای تفسیری مفسران بدین شکل بوده که به جای ارتباط مستقیم با کلام خدا یا در عرض ارتباط مستقیم با آن، به خود متون تفسیری صورت گرفته از قرآن کریم رجوع کردهاند؛ بنابراین میتوان از گونهای دیگر از دریافت و فهم، سخن گفت که "مبتنی بر سنت تفسیری" است. در این نوع دریافت، مفسر برای تفسیر کردن به جای مراجعه مستقیم به متن آیات، تفاسیر را بررسی میکند. این پژوهش بر اساس یک نگاه پسینی، و با روش توصیفی-تحلیلی بدنبال معرفی سبکهای دریافت مبتنی بر سنت تفسیری بوده و در ادامه به معرفی جریانهای تفسیری گسسته از سنت تفسیری پرداخته است. گردآوری و نقل آراء تفسیری، تلخیص و تمحیص تفاسیر، تضمین و مزج تفاسیر، سطحبندی و تشریح آراء تفسیری، و تعلیقه و حاشیه نویسی بر آراء تفسیری عمدهترین سبکهای دریافت مبتنی بر سنت تفسیری میباشند.
Mohammad Fam S. Stylistics of "Comprehension Based on Exegetical Tradition" in the History of Interpretation of the Holy Qurʾān. 3 2024; 23 (47) :145-168 URL: http://pdmag.ir/article-1-1937-fa.html
محمد فام سجاد. سبکشناسی «دریافت مبتنی بر سنت تفسیری» در تاریخ تفسیر قرآن کریم. پژوهش دینی. 1402; 23 (47) :145-168