|
بررسی قاعده زرین و نقش سیره اخلاقی علوی در اصالت و کارایی آن: مطالعه موردی نامه ۳۱ نهج‌البلاغه
|
محمود واعظی1   ، الهه احمدی |
|
|
|
چکیده: (12 مشاهده) |
| قاعده زرین اخلاق که بر اصل رفتار متقابل تاکید می‌ورزد، طی قرون متمادی، به‌مثابه یکی از اصول جهان‌شمول اخلاقی، در تنظیم روابط اجتماعی شناخته شده است. بازخوانی سیره علوی، به‌ویژه در نامه 31، نشان می‌دهد، هرچند در نهج‌البلاغه، قاعده زرین جایگاهی برجسته دارد، اما تعامل آن با دیگر فضایل و اصول اخلاقی، به تبیین جامع‌تر اخلاق علوی می‌انجامد. این پژوهش، با رویکرد توصیفی- تحلیلی و بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای، پس از بررسی تطبیقی تقریرهای قاعده زرین در سنت‌های یهودیت، مسیحیت، اسلام و برخی مکاتب بشری، به این مسئله می‌پردازد که اخلاق علوی ضمن پایبندی به اصل قاعده زرین، سه محور خودسازی، خدامحوری و دیگری‌مداری را برجسته می‌سازد و با دامنه وسیع‌تر مفاهیمی چون تقوا، زهد، توکل، دعا، کرامت نفس، اعتدال، اندرزپذیری و عبرت‌آموزی، غنا می‌یابد؛ نتیجه آن‌که نهج‌البلاغه الگویی جامع برای اخلاق ارائه می‌کند که اصالت و کارایی قاعده زرین را در پرتو قواعد و مفاهیم اخلاقی دیگر حفظ و تقویت می‌کند و می‌تواند در مباحث فلسفه اخلاق و گفتمان‌های بین ادیانی مطرح شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: قاعده زرین اخلاق، نهج البلاغه، قواعد اخلاقی، خودسازی، خدامحوری، دیگری‌مداری. |
|
|
متن کامل [PDF 429 kb]
(14 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1404/8/24 | پذیرش: 1404/8/24 | انتشار: 1404/8/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
